Het psychotherapeutisch centrum

Ik verbleef ooit een half jaar
In een psychotherapeutisch centrum
Dat in een dorpje stond
Ergens in Noord-Brabant

Ik zat er in een groep
We woonden in een grote villa
Op een rustiek terrein met veel groen
Grindpaden en hoge bomen

Vroeger noemde men dit
Een gekkenhuis
Maar nu kwam je daar
Om jezelf terug te vinden

We waren allemaal stuk voor stuk
Behoorlijk van het padje
Ieder van ons was in zijn leven vastgelopen
En kon niet meer voor of achteruit

Ik leefde er in een bonte groep individuen
We moesten alles samen doen
Van de therapieën tot aan de afwas
En privacy had je niet

De mensen uit mijn groep
Waren allemaal hoger opgeleid
En allemaal waren we
Chronisch terneergeslagen

Zo woonde ik
Met een afgestudeerde psychologe
Die toen ze bij de GGZ ging werken
Zelf in de war was geraakt

Er was een psychiatrisch verpleegkundige
Die niet zo goed meer wist
Hoe ze voor zichzelf kon zorgen

Een medewerker van een reisorganisatie
Die zijn levensreis niet meer zag zitten
Was aan het eind van zijn Latijn

Er was zelfs een professionele clown
Die zo somber was geworden
Dat hij niet meer lachen kon

En ik was er ook
Ik was een gemankeerde econoom
Die niet van het zakenleven hield

Samen probeerden we
Weer iets van onze levens te maken
De een slaagde daar beter in dan de ander
Ik deed het wel aardig

Maar ik moest eerst nog dieper vallen
Voor ik de weg omhoog weer vond
En nu het klimmen is begonnen
Geniet ik eindelijk weer van de reis